HDP'li Gergerlioğlu, 2 Temmuz’un, 2 Temmuz 1993 Sivas Katliamı'nda hayatını kaybedenleri anma ve yas günü olması için kanun teklifi verdi. Gergerlioğlu, TBMM'ye sunduğu teklifinin gerekçesini şöyle açıkladı: "2 Temmuz 1993'te Pir Sultan Abdal Kültür Şenlikleri öncesinde, haftalarca nefret ve düşmanlık içeren bildiriler dağıtılıp Sivas'a gelecekler hedef göstermişti. Öfkenin odağında Aziz Nesin vardı. Nesin günlerce kentte dağıtılan bildiriler ve yerel haberlerle hedef gösterildi. 2 Temmuz’da otele yönelen saldırganlar, güvenlik güçlerinin gözleri önünde katliamı gerçekleştirdi. 1993 yılında Pir Sultan Abdal'ı anma etkinlikleri kapsamında Sivas'a giden 33 aydın, yazar, sanatçı ve 2 otel çalışanı katledildi. Bu kişilerin isimleri: Madımak Katliamında hayatını kaybeden şöyle oldu: Muhibe Akarsu, Muhlis Akarsu, Gülender Akça, Metin Altıok, Ahmet Alan, Mehmet Atay, Sehergül Ateş, Behçet Aysan, Erdal Ayrancı, Asım Bezirci, Belkıs Çakır, Serpil Canik, Muammer Çiçek, Nesimi Çimen, Carina Cuanna, Serkan Doğan, Hasret Gültekin, Murat Gündüz, Gülsüm Karababa, Uğur Kaynar, Asaf Koçak, Koray Kaya, Menekşe Kaya, Handan Metin, Sait Metin, Huriye Özkan, Yeşim Özkan, Ahmet Öztürk, Ahmet Özyurt, Nurcan Şahin, Özlem Şahin, Asuman Sivri, Yasemin Sivri, Edibe Sulari İnci Türk, Kenan Yılmaz. Türkiye tarihinde linç girişimine sıklıkla maruz kalan kitlelerin başında, Alevi toplumu geliyor. 1978 yılında yaşanan Maraş Katliamı, 1980 yılında yaşanan Çorum Katliamı ve 1993'teki Sivas Katliamı'nda olaylar doğrudan lince dönüşmüştür. Bu linç vakaları sonunda maalesef halen Türkiye’de kolektif bir yüzleşme girişimi veya utanç olmamıştır. Hatta bu suçlu kişiler kahramanlaştırılmaya devam ediyor. Bu da insanlara yanlış bir mesaj veriyor. Haklılık psikolojisiyle işlenen suçtan "kolektif gurur” devşirme eğilimi ortaya çıkıyor. Dün Sivas’taki Madımak Otel’de “Yakın” diyen kalabalık gerektiği şekilde cezalandırılmadığı ve toplumda yüzleşme olmadığı için Ankara Çubuk’ta Anamuhalefet Partisi Lideri Kemal Kılıçdaoğlu’nu linç etmek isteyen kalabalık aynı ifadeyle ‘Yakın o evi' diye bağırabilmiştir. Bu linçi gerçekleştiren insanlara verilen haklılık duygusu ve haz sonraki nesillere bu suçun tekrar tekrar işlenmesi için görev ve cesaret vermektedir. Bir daha asla düsturu çerçevesinde herhangi bir etnik, dini ya da herhangi bir farklılığı sebebiyle bir guruba linç, katliam, soykırım gerçekleştirilmemesi önlemek için, ülkemizde bir yüzleşme kültürünün oluşabilmesi için, 2 Temmuz 1993 sonrası hayatını kaybedenler ve geride kalanlar için ‘’Anma ve Yas Günü’ ilan edilmesinin yerinde olacağını düşünmekteyim."